Gariban Edebiyatı 2

Sen ümitten ne anlarsın garip deme bekleyene
Acı ama gülme sakın derdine dert ekleyene

Utanır saklıyordur, tenhalarda ağlıyordur
Merhemini kül eylemiş yaraların dağlıyordur

Yürüyorsa dikenli yolda yalın ayak başı kabak
Sen akan kana değil kopan damara bak

O damar ne damar ki kin taşıdı kan yerine
Sabahın seher vakti ağıt yaktı tan yerine

Açılırken gökyüzüne boş avuçlar ve eller
Sen kulak asmasan da feryadını duyan dinler

Arz ve sema eşlik eder yalvarırken duasına
Toz kondurmaz çamur değer o en kutsal davasına

İki dirhem mutluluk sanki yüzyılların cezası
Onun ıstırabı neşesidir gülüşündedir tasası

Acılarla olgunlaşır ta ki menzile ulaşa
Her cefada sefa sürer sırrı yeter o başa

1985